วัดวรเชต คือจุดถ่ายภาพจุดแรกที่สมาชิกลงไปโพสท่ากันตามอัธยาศัย ด้วยการถอดรองเท้าเดินย่ำลงบนอิฐอันร้อนฉ่าในเวลาเที่ยงวัน ไม่รู้ว่าเป็นกฎกติกาหรือทำไปตามมารยาท เพราะคนที่มาก่อนหน้านี้เค้าก็ถอดรองเท้ากัน คนอื่นจะร้อนมั้ย...ไม่รู้ แต่กรูร้อนตีนโครตๆเลยว่ะ...ฉันคิด !!!
หลังจากถ่ายภาพ ณ จุดแรกพ้นไป ก็ไม่สามารถระบุพิกัดของโบราณสถานต่างๆได้อีก เพราะมันก็อยู่ติดกันและเหมือนกันไปหมด เอาเป็นว่าทริปการถ่ายภาพครั้งนี้ บอกว่ามาอยุธยาแล้วกัน...ง่ายดี
สนุกกับการถ่ายภาพแบบซ้อน Layer อยู่พักใหญ่ โดยมีวัตถุหลักคือ นางแบบ วัตถุรองคือ ตากล้องมือหนึ่งและมือสองตามลำดับ ทำเอานักท่องเที่ยวอดหยุดมองดุกลุ่มเราไม่ได้ ไม่ใช่ว่าทึ่งเทคนิคการถ่ายทำ แต่เจ้ากรรมดันไปบังทางเดินเค้าอ่าดิ เอิ๊กๆๆๆๆ
ท้องฟ้าแจ่มใสได้อยู่ไม่นานนัก
Oh Buddha!!!
ฝนห่าใหญ่ก็เทกระจาดลงมา (เซ็งจิตกันอย่างแรง)
แต่ทำอะไรไม่ได้เลยต้องรอฝนหยุด ก่อนจะเปลี่ยนมุมและสถานที่กันอีกครั้ง ของฝากจังหวัดอยุธยาที่ขึ้นชื่อได้แก่ โรตีสายไหม ที่มีขายให้เห็นกันเต็มริมฝั่งถนน แต่มีคนรุมซื้อกันอยู่ร้านเดียว “ร้านอาบีดีน” ซึ่งไม่เข้าใจเหมือนกันว่า เป็นอะไรกับ ทาทายัง อาโบเดเบ หรือเปล่า 555 กลยุทธการขายโรตีที่นี่ก็ออกจะน่ารักแบบว่า “ชิมฟรี” ไอ้เราก็หูตาลุกวาวแบบว่าจะชิมมันให้ทุกร้านแล้วแบกหน้าด้านๆว่า...”ไม่ซื้อ” กลับออกมา แต่ด้วยความเกรงใจในความน่ารัก ก็เลยต้องซื้อกลับมากินอยู่ดี สมาชิกได้โรตีมาทั้งหมด 9 ถุง พระเจ้าจ๊อดดดดดด.......เราซื้อโรตีไปถมที่กัน 555
และไม่ไกลกันนั่นเอง ก็มีร้านกาแฟสดแทรกอยู่ท่ามกลางดงอุตสาหกรรมการผลิตโรตี
พี่ปอนด์ : “โบกินกาแฟสดป่าว”
ฉัน : “อืม เอาดิ Mocca แก้วนึงค่ะ” ฉันหันไปบอกแม่ค้าขายกาแฟ
“เนี่ย พี่ปอนด์รู้ป่าวว่า Mocca เป็นกาแฟของผู้หญิง เพราะถ้าผู้ชายมันต้อง มอคครับ ไม่ใช่ มอคค่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ฉันเริ่มยิงมุขทักทายคนแปลกถิ่น
พี่ปอนด์ : “งั้นพี่เอาโกโก้ปั่นแก้วนึง ไม่เอาหวานนะคะ เพราะเป็นคนหวานอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ” พี่สาวเริ่มกวนประสาทกับเค้าบ้าง เป็นจังหวะเดียวกับสมาชิกที่เหลือตามมาสบทบ
ฉัน : “พี่หรั่งๆ ลองอ่านไอ้นี่ดูสิ” ฉันชี้มือไปยังกระปุกชาที่ตั้งอยู่ข้างหน้า
พี่หรั่ง : “ Tea Ceylon”
ฉัน : “กร๊ากกกกกกกก เป็นชาของพี่หรั่งจริงๆด้วย ..... ชาทีสิหล่อน ..... เอิ๊กๆๆๆๆๆๆแอ๊บแต๋ว ได้ใจมาก”
พ่อหนุ่มหน้ามะม่วงเริ่มออกอาการงอน
...
...
...
หลังจากยิงมุขต่างๆนานา จนแม่ค้าคงสงสัยว่า แก๊งค์นี้มันไปเมายามาจากไหนกันฟร่ะ แซวกรูกันจริง !!! ก็จะไม่ให้คันปากได้ไง คนเรามันไปอยุธยากันบ่อยๆซะที่ไหน ยิ่งเข้าวัดเข้าวาทำบุญแบบชาวบ้านเค้าด้วยแล้ว เลยอยากแซวคนต่างถิ่นให้มันรู้กันไปเลยว่า “หมวยยากูซ่า ขาโหดคนนี้มาถึงแล้ว” นี่ถ้าเกิดเป็นหมา ก็คงเยี่ยวทับที่กันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ความตั้งใจแรกในการมาที่นี่คือ การทำบุญ อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย อย่าได้ตามมาหลอกหลอนกันอีกเลย จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด.......แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่ได้ไหว้พระและทำบุญตามที่ศรัทธามาตั้งแต่ต้น คงเพราะวาสนาและบุพเพอาละวาด ที่ไม่อยากให้พวกเราได้ทำบุญร่วมกัน เจอกันชาติเดียวก็คงพอแล้ว 555
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจถ่ายภาพต่างถิ่น พวกเราจึงจากอยุธยามาแบบไม่ได้บุญ
การทำบุญคงไม่ได้หมายถึง การจุดธูป ไหว้พระ และถวายสังฆทานเพียงอย่างเดียว
การคิดดี ทำดี และมีจิตที่บริสุทธิ์ต่างหากล่ะ ที่เป็นใจความสำคัญของการทำบุญ
(ฮิ้วววววววว แอบมีปรัชญาตบท้ายให้กระทู้แลดูมีสาระ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น