นั่งเล่นบนท้องฟ้า

7.30 น.
Honda stepwagon มาจอดเทียบหน้าบ้านก่อนเวลานัดหมาย อันมีคนขับที่คุ้นเคยดี “พี่ต่อ” หนุ่มอารมณ์ดี กวนตีนเป็นบางเวลา มาก่อนเวลานัดหมายครึ่งชั่วโมง ซึ่งเราเองก็เป็นคนอาบน้ำเร็วและไม่ค่อยพิถีพิถันในการแต่งตัวเท่าไรจึงไม่เสียเวลาให้พี่ท่านรอคอยมากแต่ถึงจะรีบยังไงก็ไม่ลืมที่จะหยิบกล้องวิดีโอติดมือไปด้วย

เป้าหมายต่อไป…บ้านพี่เอ็ด

8.30 น.
หนุ่มอารมณ์ดีอีกคน ที่รู้จักกันเป็นครั้งแรก กับเฮลิคอปเตอร์บังคับลำโปรดและหมาอีกเป็นฝูง เห่าประสานเสียงต้อนรับและทักทายเรากะพี่ต่อขณะไปถึงบ้าน จัดแจงเตรียมของขึ้นท้ายรถและทักทายกันเป็นพิธีก่อนออกเดินทางต่อ

เป้าหมายต่อไป…บ้านพี่โจ้

10.00 น.
พี่โจ้คือนักบินที่เราฝากชีวิตและความหวังให้อยู่ในกำมือด้วยแท่นบังคับก้านยาวๆเพียงอันเดียว ก่อนออกเดินทางอีกรอบ แอบซุ่มเข้าห้องทำงานของพี่โจ้หวังเห็นอะไรดีๆกลับมา

แล้วก็ไม่ผิดหวัง

ห้องทำงานของพี่โจ้มีกองเครื่องมือ กระดาษดราฟ แบบร่าง โมเดล ซากเครื่องบิน และรูปถ่ายต่างๆตลอดจนถ้วยรางวัล โอ้ววววว ห้องทำงานในฝันจริงๆ (ตัดภาพกลับไปยังสมัยเรียนมหาวิทยาลัยกับโมเดลต้นแบบที่ลายล้อมไปด้วยแบบสเกตซ์ อืมมมมม…)

11.00 น.
ฝากท้องกับร้านราดหน้าสองข้างทางมีดีที่เส้นสาหร่ายแก้วกะไข่ดาวกรอบเกรียม อร่อยสุดๆ แต่ยั้งกระเพาะไว้ไม่กล้ากินเยอะ ไม่ใช่อารมณ์เกรงใจ แต่โดนขู่ไว้ว่าระวังจะอ้วก ขณะบิน !!!! เหอ เหอ งานนี้เลยไม่กล้ากินไรมากมายเป็นพิธีแค่ราดหน้าไข่ดาวจานเดียวไปก่อน ขณะที่บรรดาพี่ชายทั้งหลายซัดไปคนละ สองชามเต็มๆ

12.00 น.
สถานที่บิน องครักษ์ (รังสิตคลอง 16 ) มีคนทยอยสบทบไม่ขาดสาย ทั้งครูฝึก นายช่าง ช่างเครื่อง ผอ.และเจ้าของโรงเรียนสอนการบิน วันนี้มีรายการ “นี่แหละ มันส์..” มาถ่ายทำด้วย พี่ต่อเข้าไปทักทายอย่างคนคุ้นเคยและบอกว่า นั่นไงพิธีกรรู้จักป่าว เราก็ทำหน้างงๆ ใครฟร่ะ (เออ แสดงว่ารายการไม่ดังพอ เพราะเราไม่รู้จัก กร๊ากกก แอบแซวพี่ต่อ)
กว่าจะขึ้นบินได้ ก็ทั้งเช็คทั้งเช็ดกันอยู่นาน ระหว่างรอก็บังคับฮ.เล่นกันหนุกหนาน

บ่ายกว่าๆ
หลังจากพี่โจ้ฉายเดี่ยวยั่วน้ำลายให้ดู ก็ถึงคิว “หมวยซ่า”คนนี้ขึ้นไปแรดบนท้องฟ้ากะเค้าบ้าง ลำแรกเห็นว่าชื่อ T-STAR (เขียนผิดก็ขออภัย) เครื่องบินลำเล็ก นั่งสองคน
และที่สำคัญ ไม่มีประตูแล้วกรูจะตกมั้ยเนี่ย !!!!

พี่โจ้ “เคยนั่งเครื่องบินมาก่อนรึป่าว”
เรา ” 2 ครั้งในชีวิต”
พี่โจ้ “กลัวมั้ย”
เรา “ไม่กลัวค่ะ”
พี่โจ้ “งั้น ปายยยยยยยย”

พี่แกก็ลากเครื่องบินขึ้นเกือบตั้งฉากกับพื้นโลก พร้อมปล่อยให้เครื่องบินตกตามแรงจี

“กรี๊ดดด….ดดดด”
เสียงร้องครั้งแรกที่หลุดจากปาก

พี่โจ้ “ฮ่าๆๆๆๆ ไหวมั้ยๆ”
เรา “…….”
พี่โจ้ “อ้าวๆๆ ไหวป่าว หน้าซีดแล้วเนี่ย”

ไอ้เราก็ห่วงกล้องกำแน่นดูแลมากกว่าชีวิต เพราะมันไม่มีประตูอ่าดิ ตกไปใครจะเก็บ
เรา “พี่ๆ คือว่า…”
พี่โจ้ “ไง ไหวมั้ย ฮ่าๆๆ”
เรา “ขออีกรอบดิ เมื่อกี้ลืมถ่ายวิดีโออ่ะ”
…
…
…
พี่โจ้ “ได้ๆจัดให้ เตรียมพร้อมนะ ปายยยยยยย…”
ย๊ากกกกกกส์….
…
…
…

แล้วภาคพื้นดินก็ส่งเสียงขึ้นมาทักทาย
พี่ต่อ(มั้ง) “เป็นไงกันบ้าง ล่อซะมันส์เชียว”
เรา ”สนุกมากมาย ยังไหวๆ”
พี่โจ้ “อีกมั้ยๆ”
เรา ”พี่ๆ ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ แบบไม่เสียวเลยเหรอ”
พี่โจ้ “พี่ก็นั่งมากะน้องลำเดียวกัน ก็เสียวเหมือนกันนี่แหละ”
เรา ”โบว่าเสียวกว่ารถไฟเหาะอีก อย่างน้อยก็เห็นราง ว่ามันจะเสียวตอนไหน เคยเล่นทาวเวอร์ชอตที่พัทยา ไอ้ตกตึกนั่นเด็กๆไปเลย”

ถึงคราวรายการถ่ายทำขึ้นไปมันส์..กันบ้าง งานนี้ขอชมทั้งนักบินและตากล้อง ถ่ายออกมาได้สวยมากๆ (ไม่มีภาพให้ดู แต่รู้ว่าออก NBT เที่ยงคืนสิบห้าวันพฤหัส 1 มกราคม โปรโมทให้เลยนะนั่น)

Coyote สีเหลืองจอดรอเตรียมพร้อมให้ลองอีกลำ งานนี้สนุกกว่าเพราะเครื่องใหญ่กว่า แรงกว่า และที่สำคัญสวยกว่า ฮ่าๆๆๆ

นิ้วกดชัตเตอร์ไปเรื่อยๆ ทั้งภาพนิ่งสลับกับถ่ายวิดีโอ บินข้ามนาข้าวสีเขียวกับบรรยากาศพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน โรแมนติคโครตๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่พี่แกก็ยังไม่วายโชว์ลีลาให้สมกับเป็นครูฝึกบิน
พี่โจ้ “อยากลองขับดูเองมั้ยคะ”
เรา “ไม่ดีมั้งคะ”

ถ่ายวิดีโอความยาว สิบสองนาที (แบบไม่มีเซนเซอร์และตัดทอน) บินลำที่สองสนุกกว่าและมันส์กว่ามากมาย แต่ยังคงเก็บอาการเอาไว้เงียบๆ พยักหน้าอย่างเดียว เอาอีกๆๆ แต่พอลงจากเครื่องบินเท่านั้นแหละ

……เดินชนปีกเครื่องบินเฉยเลย……

ฮากันทั้งบาง ทำเอาเซทั้งคนทั้งเครื่อง งานนี้ต้องเช็คอีกรอบ ฮ่าๆๆๆ

18.00 น.
รถติดยาวเป็นขบวนอยู่แถวรังสิต คลอง 7 (งานรับปริญญามหาวิยาลัยแห่งหนึ่งแถวนั้น)

เป้าหมายต่อไป……..ร้านหมูกระทะ

งานนี้กินไม่ยั้งเพราะสูญเสียพลังงานในการเกร็งตัวอยู่นาน ทำเอาพี่ๆทั้งหลายต่างตกใจว่าเอากระเพาะส่วนไหนไปเก็บได้หมด (หารู้ไม่ ว่าก่อนหน้านั้นนังหมวยซ่าคนนี้เคยซัดก๋วยเตี๋ยวเรือที่อนุสาวรีย์ไป สิบสองชาม อย่างสบาย เอิ๊กกกกๆๆๆ )
พี่ต่อ “เห็นเอ็งกินได้แบบนี้ ค่อยสบายใจหน่อย กลัวว่าจะเมา”
คำถามสุดท้ายก่อนจากกัน
พี่ต่อ “ไงสนุกมั้ย”
เรา “สนุกมากมาย แต่มีอย่างนึงที่อยากทำอยู่คะ”
พี่ต่อ “อะไร”
เรา “โดดร่มชูชีพ”
พี่โจ้ “เอาจริงดิ ไม่กลัวเหรอ”
เรา “จะมีซักกี่คนที่ได้ทำ จริงมั้ย”
พี่โจ้ “ได้ๆ งั้นทริปต่อไปจัดให้……..”

24.00 น.
กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยทั้งทรัพย์สินและบุคคล

ขอบคุณพี่ต่อที่ทำให้รู้ว่านี่แหละ มันส์เป็นยังไง
ขอบคุณพี่เอ็ดครั้งนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร โอกาสหน้าจะหามุขมาปล่อยด้วยคน
ขอบคุณพี่โจ้ที่ทำให้รู้ว่ายิ่งสูง ยิ่งเสียว ฮ่าๆๆ และเข้าใจว่าหลักสูตรการบินโปรยยาเป็นยังไง
ขอบคุณที่อ่านจนจบ